آن نیشِ تو زخمی شد و بر جانم ماند
چرکین شد و درمانْ ز طبیبانم ماند
بانوی زمان آمد و تیمارم کرد
با درد و غم و با تب و هذیانم ماند
تا صبحِ شفا دوای نِسیانم داد
پای بغضِ حلق و نمِ چشمانم ماند
نوشِ دارویش دردِ تو از این تن شست
لیکن اثرِ زهرْ به ایمانم ماند
برلین، ۲نوامبر۲۰۲۵
پاییز آمد و باز دیدم به شاخه برگان
چونان ردای زردی بر قامت درختان
برگان دلشکسته، در سوگ نوبهاران
نیمی به شاخه چسبان، نیمی به باد رقصان
برگ خزان و شاخه، تمثیل ما و خانهست
در دست باد غربت، این کوی و آن خیابان
در باغ سرو سبزیم، در پای سرو حاضر
بر شاخ سرو هرگز! خاکیم تا به پایان
برلین، ۲۸اکتبر۲۰۲۵